Onur Yılmaz Arşivi |
Bu dönemin bir diğer önemli çalışmasını da radyo programları ve buna paralel olarak başlayan ticarî amaçla yabancı firmalarca gerçekleştirilen taş plâk kayıtları oluşturur. Bu dönemde saha araştırmaları sırasında değerli görülen birçok isim radyoya davet edilir ve radyo programları yapılır. 1940’lı yıllarda başlayan taş plâk kayıtlarında Karadeniz müziği adına sesini ve kemençesini plâklara taşıyan üç isim vardır. Rizeli Sâdık, Giresunlu Piçoğlu Osman ve Ordulu Yunus.
Bizim de yazımızda ele aldığımız isim sesini ve kemençesini tüm Türkiye’ye dinleten Ordu’nun kayıt altındaki ilk müzisyeni Ordulu Yunus’tur. Yunus, Ordu’nun Perşembe ilçesinin Çerli köyündendir. Soyadı kanunundan sonra ‘’Sakarya’’ soyadını almıştır. Doğum ve ölüm tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte resmi kayıtlardaki veriler (D: 28.03,1910 Ö:11.08.1942) muhtemel olarak hesaplanıp işlenmiştir. Yunus’un hayatı hakkındaki bilinenlerin çoğunu yeğeni Remzi Sakarya’dan öğreniyoruz. Temel Uzlu’ nun Ordulu Şairler kitabındaki ‘’Ordulu Yunus’’ bölümündeki bilgiler de yine bu aileden alınmış bilgilerdir. Elimizde veri olarak hayatının hangi döneminde ne yaptığına dair kesin bilgilere, 1941 yılında yaptığı plak kayıtları hariç, ulaşamıyoruz. Yunus’un okuma yazma bildiği ancak tahsilinin olmadığı, askerden önce Ordu’da kemençeci olarak meyhanelerde, gazinolarda yöre sazlarını icra eden bir grupla birlikte çaldığını, ‘’derbeder, çilekeş’’ diye nitelendirilen hayatının da mey kültürüne bağlılığından sebep olduğunu öğreniyoruz. Hatta vefatının da alkole bağlı bir hastalıktan olabileceği düşünülüyor. Yunus’un Akgül, Huriye ve Ayşe adındaki kadınlarla evlendiğini bunlardan da Halil, Hüsnü ve Nazım adında üç oğlu ve Vasfiye adında bir kızı olduğunu Uzlu’nun kitabından öğreniyoruz. Askere gitmeden önce evlendiği Ayşe, Yunus’un hayatındaki ikinci evreyi oluşturuyor. Çünkü Ayşe, Yunus askerdeyken başkasına kaçıyor ya da başkası tarafından kaçırılıyor. Bu önemli olaydan sonra Yunus, türkülerinin çoğunda Ayşe’nin gidişinden duyduğu acıyı dile getiriyor. Bu olaydan sonra Yunus, Ordu’da yaşayamıyor ve Ankara’ya geliyor. Yunus’un Ankara’ya nasıl geldiği, nerede yaşadığı, radyoda nasıl programa alındığı da muallakta olan bir diğer kısım. Muhtemeldir ki Ankara’da da meyhanelerde çalmıştır ve birileri tarafından keşfedilmiştir. Radyoda konuk olarak ağırlanmış olacak ki TRT’nin personel dairesi arşivinde de radyo elemanı olarak çalıştığına dair bir iz yok.
Ordulu Yunus’la ilgili geniş çerçevede araştırma yapmamın öyküsünden ve bu süreçten de kısaca bahsetmek istiyorum. Ordu kültürü üzerine önemli çalışmalar yapan değerli hocam İbrahim Dizman’ın ‘’Ordulu Yunus’un Hazin Öyküsü’’ başlıklı yazısını okuduktan sonra araştırmalarıma başladım. Karadeniz müziği üzerine yazılmış bir makale aracılığıyla Ordulu Yunus’un 12 adet taş plâğının olduğunu bunlardan 6 tanesinin Milli Kütüphane arşivinde yer aldığını öğrendim. Zaman kaybetmeden bu kayıtların dijitalize edilmiş biçimlerini aldım. Bu arada önemli bir ayrıntı, Milli Kütüphane bünyesindeki bütün plakları dijitalize edip internet üzerinden kullanıcıların hizmetine sokmuştur. Yunus’un kayıtlarının altı tanesini buradan dinleyebilirsiniz. Daha sonra yürüttüğüm çalışmada kayıtlardan dört tanesine diğer kurumların arşivlerinde rastladım.
Kültürel anlamda Yunus’u kısaca değerlendirecek olursak her şeyden önce Yunus, Ordu’nun kayıt altındaki ilk müzisyenidir. Çağdaşlarının aksine Yunus’un okuduğu parçaların tamamı kendi bestesidir. Atma türküde de usta bir isimdir. ‘’Çıktım Kocatepe’ye’’ parçasında dönemin devlet büyüklerinin isimlerini ustalıkla türkülere sığdırmıştır. Diğer türkülerde de Ayşe’nin ve kendi isminin geçtiğini görüyoruz. Yunus’un bir diğer önemli yönü de kemençeyi yöreselliğin dışına taşıyan ilk isim olmasıdır. Anadolu Şen Oyun Havası, Âşık Garip Havası, Bartın Kaşık Havası, Samsun Oyun Havası parçaların isminden bile Karadeniz yöresi dışında ezgiler icra ettiğini görebiliriz.
Yunus’un taş plak
kayıtlarının listesine gelmeden önce, Yunus’un türkülerinin izine rastladığım yazılı
eserlerden bahsetmek istiyorum. Kültür Bakanlığı sanatçısı değerli hocamız
Taner Can’ın çıkarmış olduğu Ordu Türküleri kitabında sayfa 87’de yer alan
‘’Çıktım Kocatepe’ye’’ adlı türkünün sözleri yer almaktadır. Ancak sayfanın
sonuna ‘’ezgisi bilinmiyor’’ notu düşülmüştür. Yine Temel Uzlu yukarıda bahsi
geçen kitaptaki Yunus’la ilgili bölümde birkaç türküsünden bazı sözleri yazmış
alt kısma da ‘’plaklar tüm aramalara rağmen bulunamadı’’ notu düşülmüştür. Yaptığım araştırmalar neticesinde Yunus’un
bahsi geçen ‘’ezgisi bilinmiyor, tüm aramalara rağmen bulunamadı’’ denilen 6 taş plağın(arkalı-önlü 12 parça) 5
tanesine ulaştım. Ancak Columbia firmasına ait RT 17796 numaralı Samsun Oyun
Havası ve Bartın Kaşık Havası türkülerinin yer aldığı plağa henüz ulaşamadım.
Umuyoruz ki bu yazı aracılığıyla elinde kayıt ve Yunus’a dair bilgi bulunan
birileri bizlere ulaşır, kültürümüz adına bir kazanım olarak gördüğümüz bu
önemli ismi tanıtacağımız kitap ve albüm çalışmalarına katkıda bulunmuş olur.
Saygılarımla…
Elimizdeki Plâklar:
Firma: Numarası: Eserin Adı:
Columbia RT 17823 Âşık Garip
Columbia RT 17823 Anadolu Şen Oyun Havası
Columbia RT 17780 Giresun Fındık Havası
Columbia RT 17780 Anadolu’nun Sevgili Çiftetellisi
Columbia RT 17721 Kemençemin Yayı
Columbia RT 17721 Entarisi Giyindi
Columbia RT 17656 Milli Türkü
Columbia RT 17656 Evlerimin Önü Vişne
Columbia RT 17577 Konma Bülbül Konma
Columbia RT 17577 Milli Türkü-II
Henüz Bulunamayan Plâk:
Columbia RT 17796 Samsun Oyun Havası
Columbia RT 17796 Bartın Kaşık Havası
Kaynak:
Ordu Kültür, II. Sayı
Elimizdeki Plâklar:
Firma: Numarası: Eserin Adı:
Columbia RT 17823 Âşık Garip
Columbia RT 17823 Anadolu Şen Oyun Havası
Columbia RT 17780 Giresun Fındık Havası
Columbia RT 17780 Anadolu’nun Sevgili Çiftetellisi
Columbia RT 17721 Kemençemin Yayı
Columbia RT 17721 Entarisi Giyindi
Columbia RT 17656 Milli Türkü
Columbia RT 17656 Evlerimin Önü Vişne
Columbia RT 17577 Konma Bülbül Konma
Columbia RT 17577 Milli Türkü-II
Henüz Bulunamayan Plâk:
Columbia RT 17796 Samsun Oyun Havası
Columbia RT 17796 Bartın Kaşık Havası
Onur Yılmaz Arşivi |
Ordu Kültür, II. Sayı